Van 22 to 26 maart 2011 zat O.D.D. en LAb met gans het team in Barcelona. Natuurlijk voor het plezier maar ook voor serieuze zaken zoals een Internationaal symposium en tal van werkbezoeken. Het plezierige gedeelte zal een goed bewaard geheim blijven, van het serieuze gedeelte kan u hieronder een verslag lezen.
Disfrutar de la lectura!
DAG 1: vertrek en aankomst
Op 22/3, in alle vroegte, was het dan eindelijk zover. We hadden afgesproken om 6u30 aan het Centraal station om van daaruit de trein te nemen naar de vlieghaven van Charleroi.
Na maanden mailverkeer met de betrokken personen zou alles in orde moeten zijn om ons verblijf in Barcelona van een gevuld programma te voorzien. Aqui vamos!
Op woensdag zijn we heel de dag met het team aanwezig op een Internationaal Symposium, EWODOR, donderdag is gereserveerd voor verschillende werkbezoeken en vrijdag hebben we het onszelf gegund om de City of Barcelona te verkennen.
De reis verliep rimpelloos en het gehuurde appartement blijkt meer dan oké. ’s Avonds nog even de stad ingetrokken op zoek naar spijs en dranken. De verkenningstocht liep over de overbekende Ramblas langs smalle stegen die steevast uitkomen op gezellige pleinen.
DAG 2: Internationaal Symposium ‘EWODOR’
De volgende ochtend moesten we er op tijd uit om ons tijdig te begeven naar de universiteit van Barcelona, alwaar het internationaal congres EWODOR plaatsvindt. Het Symposium heeft de ronkende titel ‘13th International Symposium on substance abuse treatment’ en nog ‘Drug Dependence: treatment generalities and specificities’.
Bij een congres met een ronkende titel horen eveneens ronkende namen. Eén van de sprekers is Baltasar Garzón, momenteel extern adviseur bij het Internationaal gerechtshof in Den Haag.
Maar vooral erg bekend in Spanje als onderzoeksrechter bij het Spaans Nationaal hoger Gerechtshof. Hij zorgde o.m. voor het arrestatiebevel tegen Pinochet en Osama Bin Laden en hij leidde het onderzoek naar terroristische organisaties als ETA en GAL: een man met naast vrienden ook heel wat overtuigde vijanden dus. Op het symposium kwam hij, onder het oog van de Spaanse televisiecamera’s een uiteenzetting geven over de ‘general aspects of drug trafficking’.

Andere thema’s van die dag: ‘social achievements in treatment programs: epistemological challenges’, ‘Quality of Life in Therapeutic Communities for Substance Abuse’, ‘Therapeutic Community and psychosocial treatment programs in the Context of new trends in neuroscience and psychiatry’, ‘The United Nations and the drug demand reduction policies, ‘Chronobiology and addiction. Implications for the treatment and prevention’, ‘Female substance abuse and psychopathology – an overview of gender differences’ en nog – eventjes naar adem happen – ‘factors for Effectieve Long Term Recovery: What is going to happen during the economic crisis?’.
Gelukkig was er een simultane vertaling van het Spaans naar het Engels voorzien en ook regelmatige
pauzes met de nodige versnaperingen in een prachtig decor.
Tijdens die pauzes was er ook de gelegenheid om met andere bezoekers van het symposium in contact te komen en ervaringen uit te wisselen. Boeiend is de organisatie ECEtt: The European Network for Learning Through Travel. Je kan je als meedewerker of volledige organisatie lid maken van dit netwerk van organisaties om in de toekomst aan uitwisseling te doen met organisaties uit gans Europa. Zij bieden hierbij
ondersteuning.
.

DAG 3: de werkbezoeken:
Dankzij Oriol Esculies, directeur van Projecte Home (Catalunya), werden we ’s morgens met een busje opgepikt om verspreid over de dag 4 werkbezoeken af te leggen bij verschillende organisaties. Ze hadden een chauffeur (Adrian) voorzien die vlot Engels spreekt (een Brit die 10 jaar geleden in Barcelona is blijven kleven) en een gids (Jessica).
Het eerste project dat we bezoeken is duidelijk een prestigeproject. Het is gelegen in het historisch centrum, in de schaduw van het Spaanse en Catalaanse parlement.
Deze organisatie heeft de naam SPOTT: The Community Care Center for Drug-Dependent Persons en their Families. Het is opgericht door de Provinciale raad in 1981 en was de eerste outdoor-clinic voor verslaafden in Spanje.
Ze hebben een methadonprogramma, een drugvrij behandelingsprogramma, een harm-reductionprogramma, een ‘Calor i Café’ dagcentrum en nog een aantal ondersteunende sub-programma’s: natuurlijke therapieën voor familieleden (accupunctuur en massage), preventief gezondheidsservice, rehabilitatie, een laboratorium voor urinedrugtests, therapiegroepen, een adviescentrum én een tandartsenpraktijk.
Ze geven ook preventie over gezondheidszorg, gebruik, aids en doen aan spuitenruil.
De tweede organisatie die we bezoeken is Sala Baluard en is gelegen in de oude stad, in een oude burcht, vlakbij de haven. Zij bieden een laagdrempelige toegang aan druggebruikers en hebben allerlei faciliteiten voor harm reduction. Ze bieden medische en psychosociale zorgen, hebben doucheruimtes voor straatbewoners en gebruiksruimtes voor injecterende en rokende (basen) gebruikers. Sala Baluard is een project van de stad Barcelona.
Ons inziens een erg waardevol project. Wat wel opvalt is dat iedereen hier rondloopt in een witte doktersjas wat het geheel een nogal klinisch gevoel geeft. In de omgeving van deze burcht zie je wel wat gebruikers rondhangen en op de grond liggen. Er patrouilleert ook geregeld politie, al lijken ze de gebruikers met rust te laten.
Toch wel frappant dat beide organisaties gelegen zijn in het historische centrum van de stad.
Er zijn, in andere andere delen van de stad, ook nog andere inloop- en behandelingscentra.
We wandelden ook langs een pleintje waar volgens onze gids regelmatig daklozen in openlucht slapen en die eten en soms wat geld krijgen van de kerk die er gevestigd is. Nu was het plein vooral bevolkt door spelende kinderen.

Voor ons derde bezoek rijden we de stad uit, de heuvels in, naar een nabijgelegen dorp genaamd Montcada i Reixac. Daar is een lunch voorzien in een Therapeutische Gemeenschap waar 60 cliënten behandeld worden, waarvan 30 residenten. De andere 30 verblijven bij hun familie en komen overdag naar de Therapeutische gemeenschap.
Na het volledige programma te hebben doorlopen (duurtijd 10 maanden) keren de residenten terug naar huis. Na hun vertrek mogen ze een jaar geen contact meer hebben met het centrum, dit om ze niet afhankelijk te maken van deze omgeving en hen terug in de maatschappij te integreren. Voor diegene die geen familie hebben om naar terug te keren hebben ze 6 bedden (in appartementen) voorzien in het centrum van Barcelona als overgang naar zelfstandig wonen.
Bij 62% van de cliënten die het programma volgen is cocaïne het hoofdmiddel (tegenover 24% heroïne), 28% zijn dubbele diagnose patiënten.
We kregen dus lunch, samen met de cliënten. Iedereen kreeg eenzelfde afgemeten portie. Liep er iets mis of waren er klachten, dan werd er in koor geroepen’Cambia lo!’ wat zoveel wil zeggen als ‘Verander het!’. Je zag dus regelmatig verzamelen geblazen om disputen of tekortkomingen een halt toe te roepen. Als buitenstaander wel wat

bevreemdend.
Er is ook een duidelijke taakverdeling en er zijn 3 levels waarin je kan opklimmen. Naargelang het level waarin je je bevindt krijg je bepaalde taken en verantwoordelijkheden toegewezen. Er heerst een zeer strikt regime. Elke vraag tot uitzondering moet schriftelijk aangevraagd worden. De cliënten slapen met drie op een kamer en moesten direct na het opstaan voor het ontbijt eerst hun kamer dweilen.
Van daaruit ging het naar het ambulante Jove (adolescent and youth center) gelegen in Montgat en eveneens een project van Projecte Home.
Ze bieden een therapeutisch en educatief programma voor adolescenten en jongeren die problematisch alcohol of drugs gebruiken. De leeftijden van de cliënten varieert tussen de 13 en 23 jaar en is opgedeeld in een jongeren- en een adolescentengroep. Het zijn meestal de ouders of de school die een probleem ervaren met het gebruik van de jongere. In een eerste gesprek wordt afgetoetst of het volgen van een therapeutisch/educatief programma noodzakelijk is. De uiteindelijke bedoeling is de jongere een alternatief te bieden voor zijn gebruik via educatie en activiteiten. Hiervoor komt hij/zij 3 avonden per week, na de school, naar het centrum.
Moe maar voldaan ronden we deze goed gevulde dag af. Adrian brengt ons nog veilig tot voor de deur van ons appartement. ‘The Belgian chocolates’ (pralines) die we als blijk van dank cadeau gaven werden in dank aanvaard.
De Barcelona-trip ging hierna nog even door, maar is niet geschikt voor publicatie ;-)
Het O.D.D.-team
0 reacties:
Een reactie posten