Zoals u ongetwijfeld al weet, keren we met onze fuif terug naar de beginjaren van ODD, meer bepaald 1994. Voor sommigen zal dit nostalgische gevoelens bovenhalen over flippo's, de super nintendo, en Ovide & z'n vriendjes. Voor anderen eerder nare herinneringen aan Montignac, en kinderen die zeuren om flippo's of super nintendo's. Vast staat wel dat de 90's niemand onberoerd gelaten hebben.

Om dat gevoel toch terug herop te laten leven, en omdat we fan zijn van de democratie, vragen we u om een top 5 (top 3 mag ook voor diegenen met iets minder inspiratie) samen te stellen van muziek uit de 90's. Hou u vooral niet in, en schuw geen enkel muziekgenre.

Reacties mogen achtergelaten worden op deze blog, of, misschien wil u de lijst toch niet al te publiek maken, via mail op odd@cawmetropool.be

Om u alvast in de juiste sfeer te brengen, mail ons de juiste groepsnaam van dit coole duo uit de jaren 90, de eerste krijgt een pint op de ODD-fuif.

Het is groen en het doet aan wintersport: een skiwi! Nee, zo flauw gaat u ze niet meer krijgen, integendeel! Op 18 december wil ODD je iets straffer en geestrijker voorschotelen, namelijk het feestgedeelte van onze jubilé, de ODD-FUIF. Een heel jaar lang keihard vooruitgezoefd en soms door zwarte sneeuw geploegd, afin, tijd voor een après-ski!

Af en toe krijgt ODD literair hoogstaande werkjes aan van onze (ex-)cliënten. We vroegen het heel lief en mochten enkele van Johny's brieven publiceren. Onderstaand stukje proza kregen we toe in het kader van moederdag.

Beste ODD’ers,

Mag ik – naar aanleiding van 15 augustus – alle moeders van het straathoekwerkers/-sterskollektief een zalige moederdag toewensen? Die wensen bereiken jullie weer wat laat maar eigenlijk is het toch elke dag moederdag. Wat ik overigens al ergens vermeld heb, geloof ik. Ik bedoel hier feitelijk in concreto mee dat elke moeder haar moederschap elke dag wel in zekere mate ervaart. Soms intens, soms minder intens. Soms aangenaam, soms (hopelijk héél soms) pijnlijk. Dit laatste heeft dan te maken met de ups and downs in het leven. En daaraan kun je feitelijk niet veel doen. Je kan alleen maar hopen dat het eerste (de ups dus) meer voorkomt dan het laatste. En vermits 7 een magisch getal is, zou ik zeggen: liever 7 ups dan 7 downs. Hoewel, is het eerste geen klef (maar wat mijn smaakpapillen betreft) lekker drankje dat tandcaries kan bevorderen? Ik hoorde onlangs in het programma “Braambos” de uitdrukking gebruiken: “La cocacolasition du monde”. Maakt 7 up daar eigenlijk deel van uit?
Een misschien wat indiscreet vraagje. Als dat effektief zo is, men vergeve het mij asjeblief! Zijn de moeders (én vaders) binnen het ODD nu al bezig met de toekomst van hun kinderen?Ik heb een vaag vermoeden dat het voor Luc al duidelijk is. Zijn dochter wordt West-Vlaamse. Ik betwijfel echter of dat wel een voltijdse, bezoldigde betrekking is.Just JOKING, LUC! Moet zij echter nu al dreadlocks dragen? Is een Afro-kapsel niet goed genoeg? En welke – schitterende – carrière hebben de andere ODD-moeders (én vaders dus) voor hun kinderen in gedachten? Is het (m.i. zenuwslopende) beroep van straathoekwerker/-ster iets om van vader (moeder) op zoon (dochter) door te geven? Alhoewel, als je daklozen helpt, help je toch ook een beetje hun kinderen, althans toch onrechtstreeks.
Een nog altijd dankbare ex-dakloze,


(JUST) Johny

ODD nodigt je uit om onderstaande brief te lezen en eventueel te verspreiden naar bedrijven of organisaties die ons mogelijk kunnen ondersteunen. Waarover gaat het? 
Op 7 mei 2010 organiseren we een 'Dag van de Klant' en willen we onze clïenten een verrassingspakket kado doen.

Geachte,

Het nieuwe ODD-project zag het daglicht op 1 oktober 1994, 15 jaar geleden dus.

Gezien we werken in een gesubsidieerde instelling en onze werkingsmiddelen beperkt zijn richten we onze vraag naar u. We hopen dat u ons kan helpen mee een verrassingspakket samen te stellen door een aantal gadgets aan te bieden. We denken hierbij zelf aan sigarettenblaadjes en -toebehoren, balpennen, portefeuilles, drankjes, koekjes, agenda’s, petjes, t-shirts, staaltjes van verzorgingsproducten, heuptasjes, tandenborstels, aanstekers, necklaces, sleutelhangers, e.d.,…. maar ook vele andere dingen zijn van harte welkom.

1. Dat je naar ODD verwijst om woonst te zoeken: klopt, maar wij doen VEEL MEER dan dat en wij hebben DEZELFDE BEPERKINGEN als andere diensten bij het zoeken naar woonst.
2. Dat ODD enkel hulp biedt aan zwaar verslaafden aan illegale middelen: wij bieden mobiele hulpverlening aan aan mensen die owv hun verslavings- en/of psychische problematiek moeilijk aansluiting vinden bij HV (dus ook alcoholverslaving en mensen bij wie psychische problematiek overheerst).
   
3. Dat je goed gek moet zijn om bij ODD te werken: hoeft niet maar het helpt wel.
   
4. Dat ODD op een eiland werkt: klopt niet, ODD heeft veel partners met wie ze dagelijks samenwerkt. ODD is ook aangesloten bij verschillende samenwerkingsverbanden: OGGPA, straatoverleg, SODA-overleg, samenwerking justitie/HV/politie, spoed- en crisisconvenant, samenwerking met woonbegeleidingsdiensten, enz...
   
5. Dat we 'op straat' afspreken met cliënten: klopt gedeeltelijk. In overleg wordt er een 'neutrale' plaats in de stad gekozen waar er wordt afgesproken. Van daaruit kunnen we dan ofwel ergens op café/in cafetaria gaan zitten of op stap gaan naar de gewenste dienst.
   
6. Dat het een zware job is die je niet lang kan volhouden, groot verloop van personeel: Klopt niet, 3 medewerkers zijn bijna of helemaal 10 jaar in dienst, iemand anders intussen ook reeds 4 jaar en diegenen die minder lang in dienst zijn maken nog geen aanstalten om te vertrekken.
   
7. Dat het een eenzame job is, alleen op straat werken: ODD is een klein maar gezellig team. We hebben ook een kleine bureau waar altijd een gezellige drukte heerst. Er wordt ook voortdurend (informeel) overleg gepleegd over dossiers, er staan constant cliënten aan de deur, we zijn veel aanwezig in de Vaart waar ook altijd een gezellige drukte heerst, de medewerkers van SHW springen geregeld al eens binnen?... Alles behalve een eenzame job dus...
   

Af en toe krijgt ODD literair hoogstaande werkjes aan van onze (ex-)cliënten. We vroegen het heel lief en mochten enkele van Johny's brieven publiceren. Onderstaand stukje proza kregen we toe in het kader van het einde van de zomer.

Beste ODD’ers,

De zomer zit er weer op! Op veschillende plaatsen wordt het werk hervat. De bandwerker gaat terug aan de band staan, de bakker gaat terug naar zijn oven, en de hang-around gaat weer rondhangen. Alhoewel hij dat in zijn verlofperiode waarschijnlijk ook wel deed! Over workaholics gesproken!
En wat doet de straathoekwerker/-ster? Hij/zij hervat zijn/haar aktiviteiten opstraat. Het gaat hier wel om legale én nobele aktiviteiten, hé mensen. Sommige lieden zouden daar een niet zo positief beeld over kunnen hebben. Je weet hoe sommige mensen kunnen zijn. Maar het gaat hier dus wel om positieve aktiviteiten. Aktiviteiten waarbij mensen worden geholpen. Zoals ondergetekende bijvoorbeeld. Die daar nog altijd dankbaar voor is. Dankbaarheid die hij uit door “af en toe” een kaartje te sturen.
Da’s ook een manier om kontakt te houden met de mensen die je ooit hebben geholpen. En op wie je hopelijk nooit meer een beroep moet doen. Natuurlijk ben ik (en bij uitbreiding “je” in de zin van “men”) die mensen dankbaar die me geholpen hebben, maar je hoopt toch altijd dat “je” niet hervalt, hoe zwaar geladen dit woord misschien ook is.
Ondertussen stel ik het redelijk goed – ook dankzij de hulp van het opvanghuis Het Wagewiel (nog altijd niet vermeld in de Libelle, om maar iets te noemen, een tijdschrift met een grote oplage). Zelf resideer ik – dankzij deze mensen – al een tijdje in de Jan Van Rijswijcklaan. Ik heb nog alleen een krik nodig. Een krik? Ja, om mijn huidige status op te krikken! Grapje natuurlijk. Alhoewel, als ik naast mijn schoenen begin te lopen, kan iemand die dan komen brengen, aub?

Groetjes,
(JUST) Johny.

Af en toe krijgt ODD literair hoogstaande werkjes aan van onze (ex-)cliënten. We vroegen het heel lief en mochten enkele van Johny's brieven publiceren. Onderstaand stukje proza kregen we toe in het kader van moederdag...

Beste ODD’ers,

Ik weet dat moederdag al een tijdje achter de rug is, maar zijn er niet van die feiten die elke dag je aandacht kunnen vragen, en niet alleen op de dagen die daarvoor tot feestdag worden uitgeroepen? Daarom wens ik alle ODD-moeders inmiddels nog een plechtige – zij het wat laattijdige – moederdag toe. En ik hoop dat hun kinderen (en die van hun man, of vriend, of whatever natuurlijk) een leuke toekomst tegemoet gaan. Want je mag dan (figuurlijk neem ik aan) daklozen en probleemmensen aan de borst drukken als ODD’er, als ouder hoop je toch dat je kind van zoveel mogelijk zorgen bespaard blijft.
Ik weet overigens niet of de ODD-kinderen (*) de voetsporen van hun moeder (of vader of vaderfiguur) zullen drukken. Er zijn nog zoveel andere leuke beroepen, meisjes en jongens! Want een vorm van beleefdheid vereist waarschijnlijk dat bij het vernoemen van die beide geslachten de venuswezens het eerst aan de beurt komen. Er zijn dus effektief andere leuke beroepen. Zoals ruitenwasser bijvoorbeeld. Wanneer je zo’n raam “een beurt hebt gegeven” (een niet-libidineuze, want anders hebben we echt te maken met een sexuele aberratie) dan kun je bij de mensen naar binnen kijken. Om te checken of die het inderdaad beter hebben dan een dakloze bijvoorbeeld. Het kan echter zijn dat het in de genen zit om de ODD-way te gaan, dat het erfelijk bepaald is.
Dan hoop ik voor de kinderen van de ODD-moeders (en de ODD-vaders natuurlijk) dat de toekomstige maatschappij een cirkel is. Volgens de klassieke wiskunde trekt een cirkel immers op een oneindig aantal hoeken. En op elke hoek zou een straathoekwerker kunnen geplaatst worden. Over werkzekerheid gesproken.

Ik wens jullie inmiddels nog een prettige lente toe. Dat geldt overigens voor de ODD’ers, voor hun kinderen … en ook voor de daklozen natuurlijk.

Groetjes,
(JUST) Johny

(*)Zou dat nu een NEOLOGISME zijn?